Merkür’ün Elmas Tabakası 18 Km Olabilir

MERKÜR’DE HEYECAN VERİCİ KEŞİF

Güneş sisteminin en küçük ve Güneş’e en yakın gezegeni olan Merkür hakkında ilginç bir buluş ortaya çıktı. Yeni bir çalışma, bu küçük gök cisminde 18 kilometreye ulaşan bir elmas tabakasının var olabileceğini gösteriyor. Bu keşif, Güneş etrafındaki yörüngesi ile kendi etrafında dönüşü arasında özel bir 3:2 rezonansa sahip ve yüzey sıcaklıkları 427 santigrat dereceyi aşan Merkür’ün bilinen benzersiz özelliklerine bir yenisini ekliyor.

KARBONUN VARLIĞI KEŞFEDİLDİ

Bu teorinin temeli, Merkür’ü detaylı olarak inceleyen NASA’nın MESSENGER uzay aracının sağladığı verilerle oluşturuldu. MESSENGER, gezegenin yüzeyinde karbonun varlığına dair güçlü kanıtlar sundu. Özellikle kabukta karbonun bir formu olan grafit lekeleri, gezegenin geçmişinde karbon açısından zengin bir magma okyanusuna sahip olduğunu ortaya koyuyor. Bu magma okyanusu soğudukça daha hafif olan karbon (grafit) yüzeye çıkarak yüzeyde koyulaşmaya, daha yoğun metaller ise iç kısımlara doğru çöküyor. Yeni araştırma ise bu çökme esnasında daha ağır karbon atomlarının da metallerle birlikte batıp yüksek basınç altında elmasa dönüşebileceğini öne sürüyor.

LABORATUVARDA KAHRAMANLIK YAPILDI

Bu elmas oluşum teorisi, Yüksek Basınç Bilimi ve Teknolojisi İleri Araştırma Merkezi’nden (HPSTAR) Dr. Yanhao Lin liderliğindeki bir ekip tarafından geliştirildi. Dr. Lin, Merkür’ün aşırı yüksek karbon içeriğinin gezegenin iç yapısında özel süreçlerin işlediğine işaret edebileceğini fark etti. Teoriyi test etmek amacıyla Lin ve ekibi, Merkür’ün iç koşullarını laboratuvarda yeniden oluşturdular. Sentetik manto kayasını aşırı basınç ve ısıya maruz bırakarak, gezegenin çekirdek-manto sınırındaki koşulları simüle ettiler. Deneyler, bu koşullar altında karbonun bu sınırda elmasa dönüşeceğini ve Merkür’ün metalik çekirdeği etrafında 18 km kalınlığa ulaşabilen bir kabuk oluşturabileceğini gösterdi.

ELMAS VE MANYETİK ALAN BAĞLANTISI

Araştırma, bu potansiyel elmas tabakasının, Merkür’ün boyutuna göre oldukça güçlü olan manyetik alanıyla bağlantılı olabileceğini öne sürüyor. Dr. Lin, erimiş çekirdekteki karbonun soğudukça aşırı doygun hale gelip elmasa dönüştüğünü ve bu elmasın çekirdek-manto sınırına doğru yüzdüğünü belirtiyor. Elmasın yüksek ısı iletkenliği, ısının çekirdekten mantoya verimli bir biçimde aktarılmasını sağlıyor. Bu durum, Merkür’ün sıvı dış çekirdeğinde sıcaklık katmanlaşmasına ve konveksiyon akımları üzerinde değişikliklere yol açarak manyetik alanın oluşumunu etkileyebilir.

DİĞER GEZEGENLER ÜZERİNDEKİ ETKİ

Eğer Merkür’deki bu elmas tabakasının varlığı doğrulanırsa, benzer boyut ve yapıya sahip diğer karasal gezegenler hakkında anlayışımızı derinleştirebilir. Dr. Lin, Merkür’de elmas oluşumuna neden olan süreçlerin başka gezegenlerde de meydana gelmiş olabileceğini ve benzer izler bırakmış olabileceğini ifade ediyor.