REJİMİN ÇÖKÜŞÜ VE BEŞAR ESAD’IN KAÇIŞI
61 yıl boyunca süren Baas rejimi sona ererken, kanlı lider Beşar Esad çaldığı paralarla ülkeyi terk etti. Esad gitti, ancak geride işlediği suçların canlı delilleri kaldı. Rejim döneminde Sednaya Hapishanesi’nde haksız yere tutulan mahkumlar, başlarına gelenleri anlatmaya devam ediyor. Sednaya’da yıllarca süren zulüm sonucunda binlerce insan hayatını kaybetti. Hayatta kalanlar ise acı bir geçmişle dolu yaşamlarına devam ediyor.
İŞKENCELERİN KAPILARINI ARALAYAN ANILAR
Amar Musa, bu mahkumlardan biri olarak Sednaya’ya geri dönüp, hapishanede yaşadığı işkenceleri kendi hücresinde anlattı. Sednaya’da mahkumların ayakta yürümesinin yasak olduğunu vurgulayan Musa, “Çömelerek yürüyorduk, hatta sürünerek yürümek zorunda kalıyorduk, kafasını kaldıran ölüyordu” ifadelerini kullandı.
GEÇMİŞİNDEN ESER YOK
Musa, kaldığı hücrenin önünde yaşadıklarını detaylandırarak, kendilerine uygulanan zulmü anlattı. Gardiyanların mahkumları iplerle bağladığını belirten Musa, “Bizi iplerle belimizden bağlıyorlardı, koğuşta da böyleydi çoğu zaman. Gardiyanlar ‘eğer bu ipleri çözerseniz ölürsünüz’ derdi” dedi. Sednaya Hapishanesi’ne girmeden önceki fiziksel durumunu paylaşarak, işkencelerin onu nasıl zayıflattığını gösterdi. Önceki halinin fotoğraflarını cep telefonunda gösteren Musa, “İnanabiliyor musunuz bu benim Sednaya’ya girmeden önceki halim. Boynumdaki kolye bana dar geliyordu, şimdi ise boynumdan düşüyor” şeklinde konuştu.
ÇARESİZLİK VE ÜST ÜSTE YATMAK ZORUNDA KALMA
Koğuşlarda fazla sayıda mahkumun bulunduğunu dile getiren Musa, “İnsani şartlar altında dahi üst üste yatmak zorunda kalırdık. Hepimiz üst üste yatardık. Yaşı büyük olan mahkumlar koğuşun arka tarafında, genç olanlar ise ön tarafında yatardı” dedi.
SESİNİ YÜKSELTEN BİR MAHKUM
Kaldığı koğuşun kapısında zafer işareti yapan Amar Musa, devrilen lider Esad’a hitaben, “Esad, ben ölmedim, yaşıyorum ve buradayım. Burası benim ilk kaldığım koğuş, burada 7 ay geçirdim sonrasında beni başka hücreye aldılar” şeklinde seslendi.